กฎหมายแรงงานในพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2562) ในมาตราที่ 23  กำหนดว่า ให้นายจ้างกำหนดเวลาทำงานปกติ (Regular Working Times) ต่อวัน ไม่เกิน 8 ชั่วโมง ไม่รวมเวลาพัก โดยให้นายจ้างจัดให้ลูกจ้างมีเวลาพักระหว่างการทำงานวันหนึ่งไม่น้อยกว่า 1 ชั่วโมง หลังทำงานมาไม่ต่ำกว่า 5 ชั่วโมง ซึ่งจะเป็นช่วงเวลาไหนก็ได้ตามแต่ที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกัน หลายบริษัทจะนิยมกำหนดเวลาทำงานไว้ที่ 9 ชั่วโมง ซึ่งรวมเวลาพัก 1 ชั่วโมงด้วย 

ค่าจ้างสำหรับคนทำงานกลางคืนการกำหนดค่าจ้างสำหรับพนักงานที่ทำงานในช่วงกลางคืน เริ่มต้นในช่วงค่ำและสิ้นสุดในช่วงเช้ามืด เช่น ตั้งแต่ 22.00 น. ถึง 06.00 น.  สามารถแยกออกเป็นดังนี้

1. ค่าจ้างปกติ (Basic Wage): พนักงานที่ทำงานกลางคืนจะได้รับค่าจ้างตามอัตราค่าจ้างปกติที่ได้ตกลงกับนายจ้างไว้ ซึ่งค่าจ้างนี้ไม่ต่างจากค่าจ้างที่ได้รับในช่วงเวลาทำงานปกติ (8 ชั่วโมงต่อวัน)
2. ค่าล่วงเวลา (Overtime Pay): หากพนักงานทำงานเกินเวลาทำงานปกติ (8 ชั่วโมงต่อวัน) จะต้องได้รับค่าล่วงเวลา ซึ่งตามกฎหมายแรงงานไทยจะต้องจ่ายในอัตรา 1.5 เท่าของค่าจ้างปกติ
3. ค่ากะกลางคืน (Night Shift Allowance): สำหรับพนักงานที่ทำงานในช่วงกลางคืน (ระหว่าง 22.00 น. ถึง 06.00 น.) นายจ้างอาจจ่ายค่ากะกลางคืนเพิ่มเติม นอกเหนือจากค่าจ้างปกติ ซึ่งอัตราค่ากะกลางคืนนี้ขึ้นอยู่กับนโยบายของแต่ละบริษัทหรือข้อตกลงระหว่างนายจ้างและพนักงาน
4. ค่าทำงานในวันหยุด (Holiday Pay): หากพนักงานต้องทำงานในวันหยุดที่ได้รับการกำหนดไว้ตามกฎหมาย เช่น วันหยุดประจำสัปดาห์หรือวันหยุดนักขัตฤกษ์ พนักงานจะต้องได้รับค่าจ้างในอัตรา 2 เท่าของค่าจ้างปกติ หรือ 3 เท่าของค่าจ้างปกติหากทำงานล่วงเวลาในวันหยุด

ทั้งนี้ การจัดการค่าจ้างสำหรับพนักงานที่ทำงานกลางคืนจะขึ้นอยู่กับข้อกำหนดและนโยบายของแต่ละบริษัท ดังนั้นพนักงานควรตรวจสอบข้อตกลงในสัญญาจ้างงานและนโยบายของบริษัทเพื่อให้แน่ใจว่าได้รับค่าจ้างที่เป็นธรรมและสอดคล้องกับกฎหมายแรงงาน